Buenas a todos!
Bij deze opnieuw een vers verslagje uit Pojom!
Ik ga het vooral houden bij de onderstaande foto's. Met andere woorden: laat jullie verbeelding rijkelijk werken, dat zegt veel meer dan enkele woordjes.
Toch wil ik de geïnteresseerden onder jullie een geweldige tip geven voor enkele situerende verhalen over Pojom en zijn inwoners:
De blog van Fam, de schoolvrijwilligster die hier op dit eigenste moment met mij samen in de clinica woont en dus in grote lijnen dezelfde ervaringen als mij opdoet buiten de werkuren. Aangezien ik haar omschrijvingen heel toepasselijk vind, verwijs ik jullie met veel plezier door naar onderstaand adres:
http://www.faminguatemala.blogspot.com/
Excuus voor het valsspelen, maar met toestemming van de auteur, bronvermelding én een gebrek aan goesting om zelf veel te typen, vind ik dit een mooie oplossing voor ons allen. :)
Op medisch vlak enkele kort-omschreven ervaringen:
- De TBC-plaag is ondertussen gelukkig een beetje uitgedoofd. Positieve patiënten hebben hun medicatie opgestart, negatieve patiënten lopen niet meer verder rond in angst en wij kunnen terug op beide oren slapen, hoewel... :
- Gisteren om 6.00u in de morgen werd er plots op de deur gebonkt: een man die ons kwam verwittigen dat zijn drie-maand-zwangere echtgenote een epilepsie-aanval doormaakte. Katleen en ik met koplamp en laarzen (jawel, laarzen, want 's avonds en 's nachts regent het hier vaak pijpenstelen en van wegen zijn hier nauwelijks sprake) gewapend richting het huisje van de patiënte (lees: rotsbeklimming op nuchtere maag). Het medisch aspect zal ik jullie besparen, maar er kan gelukkig gesproken worden van een goede afloop: moeder, en dus ook kind, zijn op dit moment onder controle met medicatie!
- Diezelfde dag, gisteren dus, weerklonk rond 21u 's avonds opnieuw het gebons van een emergencia... Dit keer een vrouw van middelbare leeftijd die om één of andere duistere reden een steen tegen haar hoofd had gekregen. Het gevolg sprak voor zich: een joekel van een bult, een hoofdwonde, misselijkheid, pijn en tranen. IJS LEGGEN, zou de logische reflex zijn thuis. Allemaal goed en wel, maar dat behoort hier niet bepaald tot de mogelijkheden in Pojom-city... Conclusie na de eerste zorgen: een hersenschudding, en dus voorgeschreven bedrust in een donkere kamer. Dat laatste zal geen enkel probleem vormen, door de afwezigheid van ramen en elektriciteit in de huizen hier. Ik heb met andere woorden een goed oog op de afloop van dit verhaaltje :)
Hopelijk alles ook dik inorde in België. Geniet van de zomer, de tijd vliegt!
Adios pues!
zaterdag 24 juli 2010
vrijdag 16 juli 2010
donderdag 8 juli 2010
De eerste werkdagen!
Ola!
Hier het eerste echte 'verslagje' uit Pojom.
Om het direct duidelijk te stellen: we hebben onze handen vol, geen tijd voor verveling, wat een pluspunt is, want zo hebben we het graag.
Om te illustreren: ons weekschema, met een greep uit de interessante bezigheden:
-Opstaan: rond 6.30-7u. Dit lijkt, toegegeven, zeer vroeg, maar aangezien vele Pojomeros al druk in de weer zijn rond 4u, kan je ons ook beschouwen als langslapers :)
-Maandag:
7.30u: capacitacion. Dit is een theoretische les voor de 5 Pojomeros die hier als echte werkkrachten actief zijn in de clinica. Eén of twee van hen zijn altijd aanwezig tijdens de consultaties. De mooie visie daarachter is dat zij op lange termijn zelfstandig, zonder Belgische pottenkijkers, de kliniek draaiende kunnen houden. Hoewel ik hier nog niet lang ben, heb ik al door dat dit een geweldige manier van samenwerking is, die het contact met de patiënten en de efficiëntie op lange termijn echt optimaliseert!
8.30u: Consultas. Heel uiteenlopend, gaande van infecties allerlei, tot wonden (iedereen loopt hier van jongsaf immers rond met grote sikkels om op het veld te werken, wat natuurlijk soms tot accidentjes leidt), opvolgen van zwangeren, pasgeborenen, tandproblemen, brandwonden, psychiatrische problemen, tuberculose, etc... Er wordt veel gewerkt met slijm- en stoelgangsstalen, die hier dan met de microscoop worden onderzocht om diagnoses te stellen. Zo hebben we vandaag een nieuwe tuberculosepatiënte ontdekt. Geen lachertje, aangezien er dan maatregelen moeten genomen worden om de hele omgeving te beschermen voor besmetting, en de patiënt zelf 6 maanden lang een ingewikkeld medicatieschema moet volgen. Ook vandaag heb ik voor de eerste keer in mijn leven zelf een 'ingreepje' uitgevoerd. Het ging om een geïnfecteerde cyste bij een jonge vrouw. Na doktersadvies uit België, hebben we die vandaag gedraineerd met holle naald en spuit (na verdoving natuurlijk, voor de schrikschijters onder jullie). Spannend moment, maar het is heel vlot verlopen en de vrouw stelt het zeer goed!
11.30u: Middagpauze.
12.30u: Huisbezoeken. Samen met Katleen, de medisch verantwoordelijke van de clinica hier, bezoek ik momenteel elke middag een aantal patiënten die te zwak zijn om zelf tot de clinica te komen. Altijd leuk om in de huisjes op bezoek te gaan. De mensen stellen het hier met zeer weinig, onvoorstelbaar, maar met de glimlach, cliché cliché, maar het valt echt op.
15u: Consultas, die meestal afgelopen zijn rond 18u
's Avonds: wat Spaans leren (het vlot al beter, poco a poco uiteraard), koken, eten en samenzitten met de vrijwilligers en... Eventuele emergencia's (spoedgevallen) uiteraard! Het hoort erbij: 24/24 en 7/7 beschikbaar als er echt nood is, dat houdt de adrenaline erin!
Dinsdag: zelfde patroon in grote lijnen
Woensdag: enkel de huisbezoeken en de spoedgevallen!
Donderdag: idem Ma en Di
Vrijdag: enkel de huisbezoeken en de spoedgevallen! Om de 2 weken echter trekken we er met de Jeep op uit naar de naburige dorpjes die geen kliniek hebben, en dus geen rechtstreekse toegang tot enige gezondheidszorg. Volgens Katleen is dit een hele belevenis, wordt vervolgd dus...
Zaterdag: idem Ma, Di en Do
Zondag: enkel de huisbezoeken en de spoedgevallen!
Nu hebben jullie een zicht op hoe het hier draait in grote lijnen! Ik ben zelf nog in de ontdekkingsfase en word dus elke dag volop verrast. Heel boeiend, dus mij hoor je niet klagen!
Supporter goed voor Holland ginder. Ik ben geen echte voetbalfan, maar die sfeer zal zeker de moeite zijn zo kort bij huis, dus 't amusement gewenst!
Que se vayan bien!
Gunther
Hier het eerste echte 'verslagje' uit Pojom.
Om het direct duidelijk te stellen: we hebben onze handen vol, geen tijd voor verveling, wat een pluspunt is, want zo hebben we het graag.
Om te illustreren: ons weekschema, met een greep uit de interessante bezigheden:
-Opstaan: rond 6.30-7u. Dit lijkt, toegegeven, zeer vroeg, maar aangezien vele Pojomeros al druk in de weer zijn rond 4u, kan je ons ook beschouwen als langslapers :)
-Maandag:
7.30u: capacitacion. Dit is een theoretische les voor de 5 Pojomeros die hier als echte werkkrachten actief zijn in de clinica. Eén of twee van hen zijn altijd aanwezig tijdens de consultaties. De mooie visie daarachter is dat zij op lange termijn zelfstandig, zonder Belgische pottenkijkers, de kliniek draaiende kunnen houden. Hoewel ik hier nog niet lang ben, heb ik al door dat dit een geweldige manier van samenwerking is, die het contact met de patiënten en de efficiëntie op lange termijn echt optimaliseert!
8.30u: Consultas. Heel uiteenlopend, gaande van infecties allerlei, tot wonden (iedereen loopt hier van jongsaf immers rond met grote sikkels om op het veld te werken, wat natuurlijk soms tot accidentjes leidt), opvolgen van zwangeren, pasgeborenen, tandproblemen, brandwonden, psychiatrische problemen, tuberculose, etc... Er wordt veel gewerkt met slijm- en stoelgangsstalen, die hier dan met de microscoop worden onderzocht om diagnoses te stellen. Zo hebben we vandaag een nieuwe tuberculosepatiënte ontdekt. Geen lachertje, aangezien er dan maatregelen moeten genomen worden om de hele omgeving te beschermen voor besmetting, en de patiënt zelf 6 maanden lang een ingewikkeld medicatieschema moet volgen. Ook vandaag heb ik voor de eerste keer in mijn leven zelf een 'ingreepje' uitgevoerd. Het ging om een geïnfecteerde cyste bij een jonge vrouw. Na doktersadvies uit België, hebben we die vandaag gedraineerd met holle naald en spuit (na verdoving natuurlijk, voor de schrikschijters onder jullie). Spannend moment, maar het is heel vlot verlopen en de vrouw stelt het zeer goed!
11.30u: Middagpauze.
12.30u: Huisbezoeken. Samen met Katleen, de medisch verantwoordelijke van de clinica hier, bezoek ik momenteel elke middag een aantal patiënten die te zwak zijn om zelf tot de clinica te komen. Altijd leuk om in de huisjes op bezoek te gaan. De mensen stellen het hier met zeer weinig, onvoorstelbaar, maar met de glimlach, cliché cliché, maar het valt echt op.
15u: Consultas, die meestal afgelopen zijn rond 18u
's Avonds: wat Spaans leren (het vlot al beter, poco a poco uiteraard), koken, eten en samenzitten met de vrijwilligers en... Eventuele emergencia's (spoedgevallen) uiteraard! Het hoort erbij: 24/24 en 7/7 beschikbaar als er echt nood is, dat houdt de adrenaline erin!
Dinsdag: zelfde patroon in grote lijnen
Woensdag: enkel de huisbezoeken en de spoedgevallen!
Donderdag: idem Ma en Di
Vrijdag: enkel de huisbezoeken en de spoedgevallen! Om de 2 weken echter trekken we er met de Jeep op uit naar de naburige dorpjes die geen kliniek hebben, en dus geen rechtstreekse toegang tot enige gezondheidszorg. Volgens Katleen is dit een hele belevenis, wordt vervolgd dus...
Zaterdag: idem Ma, Di en Do
Zondag: enkel de huisbezoeken en de spoedgevallen!
Nu hebben jullie een zicht op hoe het hier draait in grote lijnen! Ik ben zelf nog in de ontdekkingsfase en word dus elke dag volop verrast. Heel boeiend, dus mij hoor je niet klagen!
Supporter goed voor Holland ginder. Ik ben geen echte voetbalfan, maar die sfeer zal zeker de moeite zijn zo kort bij huis, dus 't amusement gewenst!
Que se vayan bien!
Gunther
zondag 4 juli 2010
Aangekomen in Pojom!
Buenas!
Het is zover! Na een helse maar boeiende tocht door Mexico en Guatemala, ben ik vanmiddag gearriveerd in Pojom, bij de clinica van Vivir en Amor. Veel busjes, taxi's, brommer, overladen pick-up's (met varkens aan boord, haha) heeft het gekost, maar al bij al is alles zeer vlot verlopen.
Hier zal ik, samen met een aantal andere vrijwilligers, de zomer doorbrengen en waar mogelijk mijn steentje bijdragen tot de lokale gezondheidszorg.
Ik heb er lang over getwijfeld of ik een blog zou aanmaken, maar om praktische redenen denk ik dat dit de meest eenvoudige weg is om af en toe een verslagje uit te brengen. Via facebook zal ik wel melden wanneer ik iets heb gepost. Wie (nog) niet gezwicht is voor dit verderfelijke medium, moet maar gewoon af en toe eens kijken!
Mijn eerste dag hier is natuurlijk wat bijzonder. Alles is nieuw, de cultuur van de Pojomeros is niet te vergelijken met die van het Belgenlandje, en alles komt zowat op je af. Toch werkt dit als een extra stimulans om er vanaf morgen in te vliegen! Hopelijk lukt het wat om met mijn (voorlopig) gebrekkige Spaans met de patiënten te communiceren. Gelukkig zijn er heel wat mensen hier om mij wegwijs te maken en waar nodig bij te staan of te vertalen.
Mijn eerste patiënt heb ik daarnet samen met Katleen bezocht. Het is zondag, dus normaal een rustdag voor de clinica, maar voor dringende gevallen wordt er natuurlijk een uitzondering gemaakt. In dit geval was de patiënt een moeder van 16 jaar die 3 dagen geleden een keizersnede onderging in Huehuetenango (vele uren verwijderd van Pojom), waar een groot ziekenhuis ligt. Nu consulteerde ze met pijn in de onderbuik. Gelukkig viel het allemaal nogal mee. De moeder bleek een blaasinfectie te hebben, en het kindje stelt het goed. Met pijnstilling, ijzersupplementen en een antibioticakuur voor de infectie zal normaal alles dik inorde komen met het jonge gezin.
Op naar de eerste echte werkdag, morgen!
Tot schrijfs
Groeten,
gunther
Het is zover! Na een helse maar boeiende tocht door Mexico en Guatemala, ben ik vanmiddag gearriveerd in Pojom, bij de clinica van Vivir en Amor. Veel busjes, taxi's, brommer, overladen pick-up's (met varkens aan boord, haha) heeft het gekost, maar al bij al is alles zeer vlot verlopen.
Hier zal ik, samen met een aantal andere vrijwilligers, de zomer doorbrengen en waar mogelijk mijn steentje bijdragen tot de lokale gezondheidszorg.
Ik heb er lang over getwijfeld of ik een blog zou aanmaken, maar om praktische redenen denk ik dat dit de meest eenvoudige weg is om af en toe een verslagje uit te brengen. Via facebook zal ik wel melden wanneer ik iets heb gepost. Wie (nog) niet gezwicht is voor dit verderfelijke medium, moet maar gewoon af en toe eens kijken!
Mijn eerste dag hier is natuurlijk wat bijzonder. Alles is nieuw, de cultuur van de Pojomeros is niet te vergelijken met die van het Belgenlandje, en alles komt zowat op je af. Toch werkt dit als een extra stimulans om er vanaf morgen in te vliegen! Hopelijk lukt het wat om met mijn (voorlopig) gebrekkige Spaans met de patiënten te communiceren. Gelukkig zijn er heel wat mensen hier om mij wegwijs te maken en waar nodig bij te staan of te vertalen.
Mijn eerste patiënt heb ik daarnet samen met Katleen bezocht. Het is zondag, dus normaal een rustdag voor de clinica, maar voor dringende gevallen wordt er natuurlijk een uitzondering gemaakt. In dit geval was de patiënt een moeder van 16 jaar die 3 dagen geleden een keizersnede onderging in Huehuetenango (vele uren verwijderd van Pojom), waar een groot ziekenhuis ligt. Nu consulteerde ze met pijn in de onderbuik. Gelukkig viel het allemaal nogal mee. De moeder bleek een blaasinfectie te hebben, en het kindje stelt het goed. Met pijnstilling, ijzersupplementen en een antibioticakuur voor de infectie zal normaal alles dik inorde komen met het jonge gezin.
Op naar de eerste echte werkdag, morgen!
Tot schrijfs
Groeten,
gunther
Abonneren op:
Posts (Atom)